Bilim İnsanları, Güneş’i Engellemek İçin Uzaya “Baloncuk Sistemi” Yerleştirmeyi Planlıyor

Massachusetts Teknoloji Enstitüsü'ndeki (MIT) disiplinler arası bir grup bilim insanı, Dünya yüzeyine Güneş’ten gelen radyasyonu azaltarak iklim değişikliğiyle mücadele etmek için uzay tabanlı bir Güneş kalkanı projesi üzerinde çalışıyor.

Astronom Robert Angel tarafından önerilen bir fikirden esinlenen 'Uzay Baloncukları', Dünyayı Güneş radyasyonunun bir kısmından korumak amacıyla küçük, şişirilebilir baloncuklardan oluşan bir sistemin uzaya yerleştirilmesine dayanıyor.

Bu proje, iklim değişikliğine karşı önlem almak için Dünya'ya gelen Güneş ışığının bir kısmını yansıtmayı amaçlayan bir dizi teknoloji olan Güneş jeomühendislik yaklaşımının bir parçasıdır. Yüzeyin yansıtma etkisini arttırmak için stratosferdeki gazların çözülmesi gibi diğer Dünya tabanlı jeomühendislik çabalarının aksine, bu yöntem doğrudan biyosferimize müdahale etmeyecek ve bu nedenle zaten kırılgan ekosistemlerimizi değiştirmek için daha az risk oluşturacaktır.

Donmuş baloncuklardan oluşan sistem, Dünya ile Güneş arasında, hem Güneş’in hem de Dünya'nın yerçekimsel etkisinin iptal edildiği bir yer olan L1 Lagrangian Noktasının yakınındaki uzayda askıya alınacak.

Araştırma çabalarının çoğu, troposferde veya stratosferde gelen Güneş radyasyonunu dengeleyecek yansıtıcı kimyasal bileşenlerin çözülmesine odaklanmıştır. Bu çalışmaların geri dönüşümsüzlük ve daha fazla sera etkisi gibi olumsuz etkileri olabilir. Uzay tabanlı jeomühendislik, problemi stratosferik kimya üzerinde doğrudan bir etkisi olmadan çözme fırsatı sunar.

Silikon gibi homojen bir malzemeden oluşan küreler, nakliye maliyetlerini optimize ederek doğrudan uzayda üretilebilir. Dahası, kabarcıklar yüzey dengelerini bozarak kasıtlı olarak tahrip edilebildiğinden, bu Güneş jeomühendislik çözümünü tamamen tersine çevrilebilir hale getirecek ve uzay enkazını önemli ölçüde azaltacaktır.

L1 Lagrangian noktasında, Dünya'dan ve Güneş'ten gelen yerçekimi kuvvetleri iptal edilirken, geniş ve ince bir kabarcık sistemi, Güneş radyasyonu basıncına önemli ölçüde maruz kalacaktır, bu da en uygun konumun Güneş'e biraz daha yakın, Dünya'dan yaklaşık 2.5 G olarak tanımlanması gerektiğini göstermektedir.

Bu baloncuk sisteminin önemli bir avantajı, alan bazlı imalat yöntemleri kullanılarak yerinde montaj olasılığıdır. Kabarcıklar üretim ünitesinin içinde hızla şişirilebilir, daha sonra hızla dondurulabilir ve sıfır basınç ve düşük sıcaklık alanına bırakılabilir. Manyetik hızlandırıcılar (ray tabancası) dahil olmak üzere malzemeyi uzay mühendisliği, makine mühendisliği, robotikten faydalanılarak Dünya'dan göndermenin yeni yolları araştırılacaktır.

Dünya atmosferinden uzak olmasına rağmen, bazı çalışmalar, Dünya ikliminde, ekstratropik fırtına izlerinin zayıflaması gibi Güneş radyasyonunun azaltılmasının bir sonucu olarak karmaşık olayların ortaya çıkabileceğini göstermektedir. Bu yön, farklı Güneş radyasyonu azaltma fraksiyonları ile daha fazla araştırılacaktır. Ayrıca, jeomühendislik programının artık gerekmeyeceği zamanlarda aniden sona ermesinin bir Dünya ekosistemi şokunu önlemek için aşamalı bir yaklaşım tasarlanacaktır. Çalışmalar 50 ila 200 yıl aralığında gerekli ömrü belirlemektedir.

Projenin bir sonraki aşamasında, ön laboratuvar üretim deneyleri ile birlikte belirtilen konuların resmi analizleri ve simülasyonları yapılacaktır. Gerçekten de kabarcık sistemi konsepti değerli bir çözüm olarak görülürse tasarımı geliştirmek, daha düşük yörüngede bir test kabarcık sistemi üretmek ve başarılı olursa, dağıtımı test etmek için uzayda daha fazla araştırmaya ihtiyaç duyulacaktır.

Kaynak: https://scitechdaily.com/in-case-of-climate-emergency-deploying-space-bubbles-to-block-out-the-sun/