Psikolog Harry Harlow, 1950'lerin sonlarında ve 1960'ların başlarında yürütülen bir dizi tartışmalı deneyde, sevginin normal gelişim üzerindeki güçlü etkilerini gösterdi.
Harlow, yeni doğan al yanaklı maymunların anneleriyle bağ kurma mekanizmalarını incelemek istedi.
Bu bebekler beslenme, korunma, rahatlık ve sosyalleşme açısından büyük ölçüde annelerine bağımlıydı. Acaba bu bağın temeli tam olarak neydi?
Deneyleri genellikle etik dışıydı ve şaşırtıcı derecede acımasızdı, ancak çocuk gelişimi anlayışımızı büyük ölçüde etkileyen temel gerçekleri ortaya çıkardı.
Deneylerin ünlü bir versiyonunda, bebek maymunlar doğumdan hemen sonra annelerinden ayrıldılar.
Daha sonra maymunlardan birini tel ve tahtadan yapılmış diğerini yumuşak havlu kumaştan yapılmış sahte annenin yanına yerleştirdiler.
Tel anne yemek sağlarken, kumaş anne sadece yumuşaklık ve rahatlık sağladı.
Harlow, bebek maymunların yemek için tel anneye giderken, yumuşak ve rahatlatıcı kumaş anneyi her konuda, daha çok tercih ettiklerini gördü.
Harlow, bir maymunun normal bir şekilde gelişmesi için, yaşamın ilk aylarında (kritik dönem) tutunabilecekleri bir nesne ile bir miktar etkileşime sahip olması gerektiği sonucuna varmıştır.
Kaynak: https://www.verywellmind.com/