Gökbilimciler, bu beş bölümü, evrenin inanılmaz derecede uzun olan ömrünü kavramanın kullanışlı bir yolu olarak görüyorlar.
Princeton Üniversitesi araştırmacıları tarafından bir araya getirilen Evrenin logaritmik haritalarına dayanan görüntü
Evrenin Stelliferous döneminin ortasındayız ya da o civarlarda.
Aysız bir gecede, karanlık bir yerde, berrak bir gökyüzünün altında duracak kadar şanslıysanız, muhteşem bir yıldız manzarası sizi bekler.
Teleskobunuz varsa kesinlikle her yerde, birbirinin üzerine yığılmış, uzayda ve zamanda dışa ve geriye doğru oyulmuş sayısız ışık lekelerinden oluşan akıllara durgunluk verecek kadar yoğun bir fonla karşılaşırsınız.
İçinde yaşadığımız kozmolojik çağın evreni böyledir. Buna Stelliferous dönemi deniyor ve dört tane daha var.
Evrenin 5 dönemi
Evrenin geçmişini, bugününü ve geleceğini düşünmenin ve tartışmanın birçok yolu vardır, ancak özellikle bir tanesi birçok astronomun ilgisini çekmiştir.
Bunlarda en ilgi çekenlerinden biri 1999 yılında yayınlanan Evrenin Beş Çağı:
1. İlkel Dönem
2. Çelik Çağı (Stelliferous)
3. Dejenere Dönem
4. Kara Delik Çağı
5. Karanlık Dönem
İlkel dönem
Evrenin başladığı yer burasıdır, ancak ondan önce ne olduğu ve nereden geldiği kesinlikle tartışmaya açıktır. Yaklaşık 13,8 milyar yıl önce Büyük Patlama'da başlar.
Planck Çağı dönemleri hakkında şu anda inandığımız şeylerin çoğu teoriktir ve büyük ölçüde genel görelilik ve kuantum kütleçekimi adı verilen kuantum teorilerinin bir karmasına dayanır. Ve hepsi revizyona tabidir.
Söylendiği gibi, Big Bang patlamayı bitirdikten bir saniye sonra, enflasyon başladı, evren aniden orijinal boyutunun 100 trilyon trilyon katına çıktı. Dakikalar içinde plazma soğumaya başladı ve atom altı parçacıklar oluşup birbirine yapışmaya başladı. Big Bang'den 20 dakika sonra, süper sıcak, füzyonla ateşlenen evrende atomlar oluşmaya başladı.
Big Bang'den yaklaşık 380.000 yıl sonra, evren yeterince soğudu ve hayatta kalabilen ilk kararlı atomlar oluşmaya başladı.
Stelliferous Dönemi
Evrende var olan çoğu madde bu aktif dönemde oluşmuştur.
Bir gaz cebi giderek daha yoğun hale geldiğinde ve yakındaki madde kendi içinde çökerek, nükleer füzyonu tetiklemek için yeterli ısı ürettiğinde bir yıldız oluşur. İlk yıldızlar muazzamdı, sonunda süpernovalar olarak patladı ve çok daha küçük yıldızlar oluşturdu. Bunlar, yerçekimi sayesinde galaksilerle birleşti.
Yıldızlı çağın bir aksiyonu, yıldız ne kadar büyükse, enerjisini o kadar çabuk tüketir ve ardından, tipik olarak sadece birkaç milyon yıl içinde ölür.
Bilim adamları, örneğin Samanyolu galaksimizin, yaklaşık 4 milyar yıl içinde, astronomların Milkomeda galaksisi dediği yeni bir tane oluşturmak için komşu Andromeda galaksisine çarpacağını ve onunla birleşeceğini tahmin ediyor.
Güneş sistemimiz aslında bu birleşmeden şaşırtıcı bir şekilde kurtulabilir, ancak çok da kayıtsız kalmayın. Yaklaşık bir milyar yıl sonra, Güneş hidrojeni tükenmeye başlayacak ve kırmızı dev aşamasına doğru genişlemeye başlayacak, sonunda Dünya'yı ve yoldaşlarını içine alacak, ardından beyaz bir cüce yıldıza dönüşecek.
Dejenere Çağ
Sıradaki, Büyük Patlama'dan yaklaşık 1 kentilyon yıl sonra başlayacak olan Dejenere çağdır.
Bu çağda, küçük kahverengi cüceler mevcut hidrojenin çoğunu tutacak, kara delikler büyüyecek ve yıldız kalıntılarıyla beslenecek. Yeni yıldızların oluşumu için etrafta çok az hidrojen varken, evren gitgide donuklaşacak, daha da soğuyacak.
Ve sonra, evrenin başlangıcından beri var olan protonlar ölmeye, maddeyi çözmeye, geride bir atom altı parçacıklar evreni, sahipsiz radyasyon… ve kara delikler bırakmaya başlayacaklar.
Kara Delik Dönemi
Önemli bir süre boyunca, kara delikler evrene hükmedecek ve geriye kalan kütle ve enerjiyi çekecektir. Sonunda, yine de, kara delikler süper yavaş da olsa buharlaşır ve yaptıkları gibi içeriklerinin küçük parçalarını sızdırır.
Plait, güneş kütlesinin 50 katı olan küçük bir kara deliğin yok olmasının yaklaşık 1068 yıl süreceğini tahmin ediyor. Büyük bir tane mi? 1 ve ardından 92 sıfır.
Bir kara delik nihayet son damlasına kadar damladığında, evrende kalan tek enerjinin bir kısmını serbest bırakan küçük bir ışık patlaması meydana gelir.
Karanlık Çağ
Bunu çok kolay özetleyebiliriz. Işıklar söndü. Sonsuza dek.
Bu gece, eğer hava açıksa, belki dışarı çıkmak, güzel, derin bir nefes almak ve günün tüm zorluklarına rağmen, olduğumuz yerde ve olduğumuz zamanda keyif alarak yukarı bakmak istersiniz .
Burada ciddi miktarda geçici dirsek boşluğumuz var, ihtiyacımız olandan çok daha fazla, bu yüzden endişelenmeyin, bu yıldızlar uzun, çok uzun bir süre hiçbir yere gitmiyor.
Kaynak:
https://bigthink.com/surprising-science/5-universe-eras?rebelltitem=7#rebelltitem7