Tek yumurta ikizlerini izleyen çalışmalar ve kişisel genomik şirketlerden alınan gen verilerinin araştırmaları sayesinde, tat alma duyumuzu, koku alma duyumuzu ve hatta beyindeki ödül merkezlerini etkileyen genler olduğunu biliyoruz.
Örneğin, kişnişin sabunlu bir tadı olduğunu düşünme olasılığımız, kalıtsal olarak aldığınız koku reseptörü geni OR6AS varyantı sayesindedir. Beyninizin ödül merkezlerinin domuz pastırmasına ne ölçüde tepki verdiği bile DNA'ya inebilir (bu etli yemeğe bağımlıysanız CNTN5 varyantınızı suçlayın).
Ancak yiyecek tercihlerimiz sadece genlerimizden gelmiyor. Rahimdeki bebeklerin amniyotik sıvıyı 'soluyacağını' ve yenidoğanların annelerinin hamilelikte çokça yediği bileşiklerin tadı ve kokusunu tercih ettiğini biliyoruz.
Ve hepimiz genetik olarak acı bileşiklerden şüphelenmeye yatkın olsak da -bunlar genellikle insanlar için toksiktirler- çoğumuz kahve, çikolata veya alkol gibi acı şeyleri tolere etmeyi ve hatta sevmeyi öğreniriz.
Yani genlerinizin çok fazla etkisi olabilir, ancak tüm hikayeden uzaklar.
Kaynak: https://www.sciencefocus.com/