Hücre zarının gelişimi, Dünya'daki yaşamın başarısında bir dönüm noktasıydı. Hücre zarı, hücredeki genetik materyali ve diğer temel bileşenleri koruyan ve metabolizmanın düzenlenmesine yardımcı olan bir duvardır.
Mevcut hücre zarı, su dostu bir kafaya bağlı bacaklara benzer şekilde çiftler halinde bağlanmış milyonlarca yağ molekülüyle kendine özgü iki katmanlı bir yapıya sahiptir.
Kafalar benzersiz değildir; bu rolü çeşitli moleküller oynar. En sık bulunan etanolamin (H2N-CH2-CH2-OH), etanolden yapılır, evet, alkollü içkilerde içtiğiniz!
Ve bir amino molekülü, evet, amino asitlerdeki. Etanolamin birçok türde, özellikle insanlarda her hücrede bulunur. Hücre zarı ayrıca hücreye neyin girip neyin çıkacağına karar veren kanallar oluşturan proteinlere sahiptir.
24 Mayıs'ta Ulusal Bilim Akademisi Bildiriler Kitabı'nda yayınlanan bir makalede, Víctor Rivilla ve işbirlikçileri galaksimizin merkezinde etanolamin (H2N-CH2-CH2-OH) tespit ettiklerini bildirdi.
Bu bulgu neden bu kadar önemli?
Gökbilimciler geçmişte göktaşlarında etanolamin tespit etmişler ve bu da bu yaşam moleküllerinin asteroitler ve gezegenlerde sentezlenmiş olabileceği hipotezini desteklemektedir.
Şimdi, ilk defa, Rivilla ve işbirlikçileri uzayda yoğun bir moleküler bulutta etanolamin buldular. Yazarlara göre, etanolamini çevreleyen kimya, orada, uzayda oluşmuş olabileceğini ortaya çıkardı.
Galaksinin çok uzak bir tarafında yaşam molekülleri
Victor Rivilla ve çalışma arkadaşları, Dünya'dan 27 bin ışıkyılı ve Samanyolu'nun merkezinden 390 ışıkyılı uzaklıkta bulunan dev toz ve gaz bulutu Yay B'deki etanolamini gözlemlediler. (Diğer birçok organik molekülün rezervuarı olduğu bilinen bir bulut.)
“ Grubumuz kaynağı, G + 0.693-0.027 moleküler bulutu, 2006'dan beri, ben daha doktora programıma başlamadan önce gözlemliyordu! Hücresel zarların yapıcıları olan bir fosfolipid parçası olduğu için prebiyotik kimyayla ilgisi nedeniyle aradık. Ve uzayda organik molekülleri tespit etme konusundaki önceki deneyimimize dayanarak, tespit edilmesi için iyi bir potansiyel aday olduğu için." dedi Dr. Rivilla.
Yazarlar, gözlemleri için İspanya'da bulunan en büyük iki radyo teleskopunu kullandılar: Guadalajara'daki Yebes 40-m radyo teleskopu ve Granada'daki IRAM 30-m teleskopu . Her ikisi de radyo dalgalarıyla çalışır.
Gökbilimciler uzaydaki molekülleri nasıl görürler?
Işık bir atom veya molekül ile etkileşime girdiğinde, "renklerdeki" ayrışan ışık benzersiz bir desen, bir parmak izi oluşturur. Gökbilimciler görünür evrendeki herhangi bir gök cismi bileşimini bu şekilde bulurlar.
“ Bunun bir zorluk olduğunu biliyorduk, aslında bu yıldızlararası ortamda şimdiye kadar tespit edilen hidrojen, nitrojen, oksijen ve karbon (yaşam için gerekli dört kimyasal element) içeren en büyük molekül."
Bu keşif, yaşamın kökenine ve evrenin diğer yerlerindeki olası yaşam olaylarına ışık tutmaya yardımcı oluyor.
Bu yaşam yapı taşları yıldızlararası uzaydan çok genç bir güneş sistemine gelseydi, Dünya'daki yaşamın görünüşü ve başarısında önemli bir rol oynayabilirdi.
Referanslar
Victor M. Rivilla, Izaskun Jiménez-Serra, Jesús Martín-Pintado, Carlos Briones, Lucas F. Rodríguez-Almeida, Fernando Rico-Villas, Belén Tercero, Shaoshan Zeng, Laura Colzi, Pablo de Vicente, Sergio Martín, Miguel A. Requena -Torres. (2021). En basit fosfolipid baş grubu olan etanolamin uzayında keşif . Ulusal Bilimler Akademisi Bildirileri 118 (22) e2101314118; DOI: 10.1073 / pnas.2101314118.